خدا «ايمان» را براى پاكسازى دل از شرك و «نماز» را براى پاك بودن از كبر و خودپسندى و «زكات» را عامل فزونى روزي و «روزه» را براى آزمودن اخلاص بندگان و «حج» را براى نزديكى و همبستگى مسلمانان و «جهاد» را براى عزت اسلام و «امر به معروف» را براى اصلاح توده هاى ناآگاه و «نهى از منكر» را براى بازداشتن بیخردان از زشتى ها، «صله رحم» را براى فراوانى خويشاوندان و «قصاص» را براى پاسدارى از خونها و اجراى «حدود» را براى تحقق عفّت و ترك «زنا» را براى سلامت نسل آدمى و ترك «لواط» را براى فزونى فرزندان و«گواهى دادن» را براى بدست آوردن حقوق انكار شده و ترك«دروغ» را براى حرمت نگهداشتن راستى و «سلام» كردن را براى امنيت از ترسها و «امامت» را براى سازمان يافتن امور امت و «فرمانبردارى از امام» را براى بزرگداشت مقام رهبری، واجب كرد.